Poprzedni rozdział
Powrót o poziom wyżej
Następny rozdział

Powrót do spisu treści


ANNA BARBARA OSTEN


Wypisy z „Tek Dworzaczka” :

 

 

C:/REGESTY/KSIĘGI/WAŁCZ.X:

2186 (Nr.89)  1703

„Szlachetny Kazimierz Turno z małżonką Marianną z Łakińskich z I [jednej strony] i Piotr-Rudiger Damnic wraz z żoną Anną-Barbarą z Ostenów z II [drugiej strony] [zawierają] kontrakt wydania ½ Kwirama.”

 

C:/REGESTY/KSIĘGI/NAKŁO L.X:

6290 (Nr.201)  1720

„Kazimierz Kitnowski sędzic [syn sędziego] zs. [ziemskiego] malborskiego, komisarza na T. Radom. z woj. chełm. [komisarza na Trybunale Radomskim z województwa chełmskiego - ?] w imieniu swoim i żony Marii Sartawskiej z I [jednej strony] i Piotr Ritiger Damnic w imieniu swoim i żony Anny-Barbary de Osteny z II [drugiej strony] kwitują się z kontraktu 1-rocz. tenuty dóbr Dobrzyniewo należących do dóbr Falmierowskich, spisane w Falmierowie 1/X. r. ub., s.v. [na kwotę] 1.500  t. [tymfów].”

Uwaga: Falmierowo położone jest ok. 7 km, zaś Dobrzyniewo ok. 4 km na pn.-zachód od Wyrzyska.

 

C:/REGESTY/KSIĘGI/WAŁCZ.X:

2427 (Nr.90)  1720

„Szlachetny Piotr - Rudiger Damnic i jego małżonka Anna Barbara z Ostenów z I [jednej strony]  i Joachim Wilhelm Freytak z II [drugiej strony] [zawierają] komplan [układ pojednawczy kończący spór].”


2549 (Nr.91)  1726

„Synagoga wał. [wałecka] zap. [zapłaci] pannie Annie Damnicównie, córce Piotra Damnica z Elżbiety-Anny Ostenówny sumę 1.000 t. [tymfów], którą Jan Osten tejże Annie, siostrzenicy swej jako, że w wierze katolickiej wychowanej, dał do rąk księdza Stanisława Lentza, protonotariusza Apostolskiego, Kawalera Inflanckiego.”

Uwaga: wymieniona wyżej panna Anna Damnicówna jest niewątpliwie córką Piotra Damnica i Anny Barbary z Ostenów. Zamiana imion mogła wynikać z niesumienności urzędnika dokonującego wpisu w rejestrze, albo też Anna - Barbara nosiła trzecie imię, Elżbiety.

 

 

Jest nieprawdopodobne, aby w owym czasie, na tym samym terenie żyło równocześnie dwóch Piotrów Damniców, żonatych z Osten’ównami. Profesor W. Dworzaczek w tej kwestii zajmuje identyczne stanowisko. Natomiast wymieniony fundator 1.000 tymfów, Jan Osten nie może być Janem, synem Joachima Osten – Sacken i Marii ze Złotowskich opisanym w innym (4-tym) rozdziale „Kłopotliwych Ostenów”, bowiem zmarł on przed 1720. rokiem i według „Tek Dworzaczka” miał siostrę Krystynę i brata Krzysztofa Zygmunta. Nie jest nim również nasz protoplasta Jan Wigand gdyż w żadnym znanym dokumencie nie występuje jego siostra o imieniu Anna – Barbara – Elżbieta zamężna Damnic; nie jest też nim z tych samych powodów jego syn Jan Krystian.


2591 (Nr.91)  1729

„Szlachetna Anna Damnicówna, córka Szlachetnego Piotra Damnitz z Elżbiety-Anny Ostenówny, żona N. Fryderyka Thiel’a, kwatermistrza regimentu dragonów JKMci. Jej wuj Szlachetny Jan de Sakin-Osten.”

Uwaga analogiczna jak w ustępie powyżej.

 

Komentarz: Anna – Barbara - Elżbieta i jej brat Jan Ostenowie niewątpliwie żyli na północnym pograniczu Wielkopolski i Brandenburgii na przełomie wieków XVII. i XVIII. o czym pośrednio świadczy operacja finansowa dokonana przez Jana na rzecz siostrzenicy w Wałczu, z której nawiasem mówiąc wynika, że Piotr był protestantem, zaś fundator Jan, katolikiem.  Żaden z dokumentów cytowanych w „Tekach Dworzaczka” nie podaje danych osobowych ich rodziców, ani też miejscowości ich zamieszkania względnie urodzenia, stąd też ich identyfikacja do momentu ewentualnego uzyskania bardziej szczegółowych danych, jest niemożliwa. Siedzibą ich mógł być zarówno majątek położony w Brandenburgii, jak i na terenie Królestwa Polskiego, zaś dzierżawy wiosek w okręgu pilskim niczego w tej mierze nie przesądzają, jako powszechnie w owym czasie praktykowane po obu stronach granicy. Można jedynie domniemywać, że w 1703. roku Piotr Rudiger Damnic i Anna Barbara z Ostenów byli już od pewnego czasu małżeństwem, tak więc przyjmując przeciętny wiek wstępowania w związki małżeńskie mężczyzn na 30 lat, Piotr mógł urodzić się około 1670. roku, zaś Anna Barbara kilka lat później. Jest to jednak wyłącznie przypuszczenie nie poparte żadnymi dowodami. Ostatni wymieniony w „Tekach Dworzaczka” dokument, w którym oboje wymienieni są jako żyjący nosi datę 1720. roku, jest więc oczywiste, że zmarli po tym roku.

Poprzedni rozdział
Powrót o poziom wyżej
Następny rozdział

Powrót do spisu treści