Or. Jan Sapieha, hrabia na Lachowicach i Sapieżynie, starosta sokołowski, dziedzic Koźmina, na prośbę śydów koźmińskich potwierdza uprawnienia, nadane im przez poprzednich dziedziców w Koźminie, oparte na statutach królewskich, a nie na prawie magdeburskim, określając jednocześnie roczną powinność całej gminy żydowskiej na rzecz dziedzica na 1000 zł polskich czynszu, 7 czerwonych złotych na podróż konną i potrzebną ilość nóg baranich do polowań podczas pobytu dziedzica w Koźminie, a także potwierdza należność pieniężną na rzecz skarbu pańskiego za bydło, śledzie i sól, brane z dworu. Pozwala im murować bóżnice dla mężczyzn i dla kobiet, mogilnicę, łaźnię, dom dla rabina i szkolnika, wolne od podatków, kupować domy katolickie, te jednak mają być opodatkowane na rzecz dziedzica, budować kramy do sprzedawania śledzi, soli, korzeni na łuty i funty, a sukna na łokcie i postawy podczas targów i jarmarków, wywozić i przywozić różne towary i skóry, kupować wszelkie rzeczy i towary za wiedzą burmistrza, oprócz kościelnych, mokrych i krwawych oraz kradzionych, wykonywać wszelkie rzemiosła, jednak nie wstępować do cechów katolickich, pożyczać pieniądze pod zastaw, który mogą sprzedać po roku przed księgami miejskimi, jeśli nie zostanie wykupiony, wybierać swoich starszych, mających w obecności pisarza miejskiego rozstrzygać skargi katolików przeciwko śydom, jednak skargi śydów przeciwko katolikom ma rozstrzygać burmistrz, obu stronom daje prawo apelacji do zamku od zapadłych wyroków, oznacza miejsce odbywania kary przez śydów: więzienie żydowskie, a nie miejskie -za długi, oraz wyznaczone przez dziedzica -za sprawy kryminalne i przeciwko dworowi, a zabójstwo śyda nakazuje osądzać według statutów królewskich. Oznacza także należne skarbowi dworskiemu opłaty od ślubów żydowskich oraz od transakcji domami i placami w Koźminie.
HTML5 wykryty.